Co minimalizm zmieni w Twoim życiu?

Zastanawiam się czy znasz ten stan kiedy sprzątasz mieszkanie przed przyjściem gości. Kiedy już zadowalająco czysto, nagle dostrzegasz oderwany cokół podłogowy, poplamioną ścianę w kuchni, krzywo zawieszoną ramkę itp. Zaczynasz dostrzegać więcej szczegółów – wchodzisz na głębszy poziom interpretacji otoczenia. Podobnie może być z Twoją szafą. Jeśli zrobisz wstępne porządki (np. poukładasz wszystkie ubrania i powiesisz ja na jednakowych wieszakach) to wejdziesz na inny poziom interpretacji swojej szafy i dostrzeżesz np. ubrania, w których już od dawna nie chodzisz, a w Twojej głowie może pojawić się zaskakujące pytanie: “Czemu to wisi w mojej szafie, skoro zupełnie w tym nie chodzę?” Możesz poczuć się zaskoczona, jak wiele rzeczy i odpowiedzi na pytania stanie się oczywistych.

Mniejsza ilość rzeczy i większa harmonia pozwala Ci wejść głębiej w Twoje życie. Pozwala przejść z etapu poruszania się po powierzchni i dojść do głębszych warstw tego, czego pragniesz.

Dla mnie minimalizm to droga do odkrywania piękna. I tego zewnętrznego, i tego wewnętrznego. Wyjaśnię Ci to na dwóch przykładach: 

1. Zauważyłam, że moim dzieciom ciężko funkcjonuje się w ich pokoju. Ilość zabawek sprawiała, że błyskawicznie ich pokój potrafił zamienić się w miejsce przetrwania. A one same traciły orientację w otoczeniu. Nie potrafiły zająć się niczym, były rozproszone. Miały pod dostatkiem zabawek, układanek, klocków puzzli, ale nie interesowały się nimi. Kiedy radykalnie ograniczyłam ilość zabawek w pokoju moich dzieci (aż się zastanawiałam, czy to nie przesada), problem się rozwiązał. Praktycznie sam! Obecnie ich przestrzeń jest łatwiejsza do sprzątania, dzięki czemu łatwiej mi je same zaangażować w ten proces, a minimalistyczna przestrzeń, którą im stworzyłam, odbija się na ich… KREATYWNOŚCI, zaangażowaniu w zabawę i spokoju…ich i naszym jako rodziców 🙂 (Maria Montessori miała koncepcję oddziaływania na dzieci głównie nie poprzez nakazy/sugestie, a poprzez odpowiednio przystosowane środowisko –  być może zasada ta sprawdza się także wśród dorosłych? :))
2. Drugi przykład dotyczy mojej przestrzeni do pracy. Dobrze ją zaprojektowałam. Wydzieliłam przestrzeń w sypialni na biurko i zamknięte szafki, dodając dla urozmaicenia jedną otwartą, wiszącą półkę. Niby miała ona swoje przeznaczenie, ale ostatecznie gdzieś się to rozmyło i trafiało na nią dosłownie wszystko. Przez co pracowałam z widokiem na totalny chaos, który w dodatku czasem potrafił spaść mi na głowę… 🙂 

Dopiero kiedy jasno sprecyzowałam sobie co ma się na niej znaleźć, jaką funkcję ma pełnić i gdzie będę odkładać dotychczas wrzucane tam papiery i inne, zaczęła być dla miłym i harmonijnym elementem mojego miejsca pracy, przy którym obecnie łatwiej mi o skupienie uwagi.